برقراری تعادل بین کار و زندگی در دوران قرنطینه

با شیوع ویروس کرونا و آغاز قرنطینه ، نا خواسته محیط کار بیشتر ما به خانه هایمان منتقل شد ؛ اگر پیش از این می توانستیم تعادل بین کار و زندگی شخصی مان را مدیریت کنیم ، با این اتفاق ، کنترل مرز بین این دو ، بیش از پیش سخت شد . نکاتی که در این مقاله گفته می شود ، شاید بتواند مسیر را برایتان هموار تر کند . 

قبل از همه گیری ویروس کرونا ، نارضایتی عمده ای که متوجه "دور کاری" می شد ، سر باز زدن کارمندان از کار و افت میزان خلاقیت آن ها بود ؛ اما شواهد اخیر نشان می دهد که عکس این قضیه صادق است – کار کردن از خانه ، در واقع به معنای بیشتر کار کردن است ؛ به عنوان مثال در انگلستان ، بسیاری از کارمندان ، روزانه دو ساعت بیشتر کار می کنند و این آمار در ایالات متحده ، فراتر نیز می رود .

همچنین نظر سنجی های ما نشان می دهد که احساساتی نظیر :

• داشتن احساس خوش شانسی مشغول به کار بودن
• احتمال فروپاشی مرز بین زندگی و کار
• ترسِ تحت نظارت کارفرما بودن

همگی منجر به این شده است که افراد سخت تر و بیشتر به کار کردن بپردازند .

از میان کارمندان ، کسانی که دائما با مسائل کاری و مسئولیت های مراقبتی دست و پنجه نرم می کنند ، با شرایط سخت تری مواجه هستند ؛ یک نظر سنجی اخیر در انگلستان نشان داد که درخواست مرخصی 71% از مادران شاغل به منظور مراقبت از فرزندانشان ، توسط کارفرمایان رد شده است ؛ این وضعیت برای آن هایی که علاوه بر فرزندان باید از والدین مسن خود نیز مراقبت کنند ، به مراتب سخت تر است .

تمامی این عوامل ، به آینده ای اشاره دارند که در آن "کار زیاد" عادی شده و تعادل بین کار و زندگی ، چیزی بیش از یک آرزو دست نیافتنی نیست ؛ ما نباید اجازه دهیم که این اتفاق رخ دهد . اما ...

منظور از تعادل بین کار و زندگی دقیقا چیست ؟

Anna Cox ، استاد درس تعامل انسان – رایانه در دانشگاه UCL ، تعادل بین کار و زندگی را این گونه تعریف می کند :

"احساس کنترل در نحوه ایجاد تعادل ، بین خواسته های مختلف در تمامی جنبه های زندگی ، به منظور رسیدن به رفاه و سلامتی . که باید شامل خوشبختی ، رسیدن به خواسته ها و رضایت شغلی باشد "

او اضافه می کند :

" این که می توانیم هر زمانی که می خواهیم کار کنیم ، دلیل نمی شود که حتما باید این کار را انجام دهیم . قانون گذاران لازم است تا اقدامات شفافی برای توقف کار کردن ، به منظور محافظت از حقوق کارکنان ، انجام دهند . "

نمودار زیر نشان می دهد که چگونه احساس رفاه در محل کار و سطح کنترلی که یک فرد بر روی مرز بین زندگی و شغل خود دارد ، ممکن است با یکدیگر بر هم کنش داشته باشند .

استراحت کنید

کار ما – که اکنون به صورت کار مجازی است – در بردارنده یک جستجوی عمیق برای یافتن چگونگی انتقال کار از محل کار به خانه می شود . یافته دیگر ما این است که عادت های اجتماعیِ مربوط به استراحت در محل کار ، به عنوان مثال دعوت شدن از طرف همکارتان برای صرف نوشیدنی یا غذا ، با منتقل شدن کار ها به خانه از بین رفته است .

همچنین ، انتظار در دسترس بودن 24 ساعته در 7 روز هفته از سوی کارفرمایان ، در اوایل شروع قرنطینه شدت گرفت و در صورتی که همچنان بدون نظارت و بررسی باقی بماند ، در آینده به یک قاعده تبدیل می شود .

برقراری یک ارتباط اجتماعی در حین وقفه های کوتاه در طول ساعات کاری ، امری بسیار حیاتی است ؛ اما کارکنان به تدریج این عادت سالم را از دست می دهند مگر اینکه شرکت ها یک "سیاست شفاف" و یک "فرهنگ کار" را ایجاد کرده تا کارکنانشان را به استراحت کردن تشویق کنند .

و اگرچه برخی از شرکت ها در مسیر کنترل منظم و مداوم کارمندانشان قدم بر می دارند ، این امر به هیچ وجه نرمال یا عادی نیست و اتحادیه های کارگران به منظور تغییر این وضعیت ، در حال انتشار تحقیقات در این زمینه هستند ؛ اما وقتی که مقامات عالی رتبه ، در حالی که انگار آن ها نقش قربانی را داشته اند ، در مورد کارگران بحث می کنند ، تعجبی ندارد که کارگران همچنان بی صدا باقی بمانند .

پاسخ فوری سیاست در برابر این موضوع ، باید مجبور کردن موقتی شرکت ها برای قبول درخواست مرخصی افرادی باشد که علاوه بر کارشان ، مسئولیت های مراقبتی نیز بر گردنشان است ؛ همچنین شرکت ها باید با قاطعیت به آپدیت کردن یا انتشار "سیاست های شغلی انعطاف پذیر" رو بیاورند .

به طرز تعجب آوری ، 60% از شرکت های آمریکایی همچنان هیچ سیاست مشخصی برای کار کردن از راه دور ، منتشر نکرده و کارکنان در تمامی سطوح به اندازه کافی "بی عملی" را تجربه کرده اند .

یکی از مدیران اجرایی که به دلیل حجم زیاد کار ، از شغلش استعفا داده ، به ما اعتماد کرده و گفته است :

"مطمئناً ، کارفرمایان برای گذراندن دوران همه گیری ، تحت فشار بسیار زیادی هستند . اما درخواست از کارکنان برای تحمل لطمه های ناشی از بهره وری غیر انسانی ، پایدار نخواهد ماند ."

و در نهایت ...

تغییر رویکرد امری ضروری است . از زمان شروع قرنطینه ، تعداد زیادی از انسان ها سخت تر و بیشتر کار می کنند ، در نتیجه همواره با چالشِ برقرار کردن تعادل بین کار و زندگی مواجه هستند ؛ حتی با افزایش نرخ واکسیناسیون ، کار کردن از خانه ، به نحوی باقی خواهد ماند . اطمینان حاصل کردن از اینکه این شیوه کار کردن در حالت تعادل ادامه پیدا کند ، مسئولیتی نیست که تنها بر عهده افراد باشد .

منبع : the conversation